روزنامه هنرمند شماره 1456
روزنامه هنرمند شماره 1456
هنرمند را در «مگ لند» و «جار» ورق بزنید www.magland.ir
یکشنبه 23خردادماه 1400سال چهاردهم شماره 4 1456صفـــحه 3000تومـان ISSN 2008-0816
www.jaaar.com
رضا رشیدپور شایعه مهاجرتش
را تکذیب کرد
سهم خواهی فدراسیون فوتبال
از فروش حاصل از اکران باز ی های فوتبال در سینما
فدراسیون فوتبال
علیه سینماداران
دربارهاجرایمجازیتک گویی هایزنانهمونافرجاد؛
همیشهنبایدمنتظردولتماند!
جشن خانه سینما امسال
برگزار می شود؟
فرهنگ و هنرART & CULTURE 2.
دبیر یازدهمین جشنواره
مد و لباس فجر معرفی شد
فرهنگ و هنرART & CULTURE 4.
نماینده مدیران مسئول رسانه ها
در هیئت نظارت بر مطبوعات:
نامزدهای ریاست جمهوری
برای نجات رسانه ها از تعطیلی
راهکار ارائه دهند
جای خالی فرهنگ و هنر در وعده های انتخاباتی؛
در اقتصاد و سیاست شکست
خوردیم چون بی فرهنگیم!
فرهنگ و هنرART & CULTURE 3.
ا ثار ۱۹۰۴هنرمنددریافتشد
حضور پررنگزناندر نهمین
دوساالنهنقاشی
فرهنگ و هنرART & CULTURE 4.
مهرانمدیری :کپی کردیم،
خوب هم کپی کردیم
فرهنگ و هنرART & CULTURE 2.
نامه بهزیستی به خانه سینما
برای حفظ کرامت اسیب دیدگان اجتماعی
در انتشار تصاو یر دقت کنید
فرهنگ و هنرART & CULTURE 3.
فیلم «خانه فیلم» اصغر فرهادی
در ایران اکران می شود
فرهنگ و هنرART & CULTURE 2.
چرادرخواستازسرگیری
برگزاریکنسرت ها
به جایی نمی رسد؟
فرهنگ و هنرART & CULTURE 4. صفحه 1
2
جای خالی فرهنگ و هنر در وعده های انتخاباتی؛
یکشنبــــه 23خرداد ماه 1400سال سیزدهم شمــاره 1456
www.honarmandonline.ir
& ART
CULTURE
فرهنگ و هنر
اخبار
نقد
فیلم «خانه فیلم» اصغر فرهادی
در ایران اکران می شود
«خانه فیلم» در تدارک گســترده بــرای جدیدترین فیلم
اصغر فرهادی در ایران است.
ســعید خانی مدیر عامل «خانه فیلم» خبر داد که قرارداد
پخش داخلی «قهرمان» به کارگردانی اصغر فرهادی جهت
اکران سراسری در ایران با این شرکت امضا شده است.
در فیلم «قهرمان» امیر جدیدی ،محسن تنابنده ،فرشته
صدرعرفایی ،احسان گودرزی و ســارینا فرهادی و جمع
دیگری از بازیگران که اغلب چهره های جدید هســتند ،به
ایفای نقش پرداخته اند.
اولین نمایش این فیلم در بخش مسابقه هفتاد و چهارمین
فســتیوال کن در کشور فرانســه خواهد بود .پیش بینی
می شــود با مساعد شــدن شــرایط کرونا در کشور ،فیلم
«قهرمان» برای اکران گســترده در پاییز توســط «خانه
فیلم» اماده شود و بتواند رونق دوباره ای در دوران پس از
کرونا ایجاد کند.
مهران مدیریُ :کپی کردیم،
خوب هم ُکپی کردیم
مهران مدیــری ،در واکنــش به انتقادهای گذشــته که
«دورهمی» را کپی یک برنامه هندی می دانســتند ،تاکید
کرد ایــن کار ،یک امــر طبیعــی در تلویزیون های همه
کشورهاســت و فصل تازه «دورهمــی» هم ،جزء به جزء،
از روی دســت یک برنامه خارجی ســاخته شــده است.
جمعه ۲۱خرداد ،نخســتین قســمت از فصل تازه برنامه
«دورهمی» ،با اجرا و کارگردانی مهران مدیری ،از شــبکه
نسیم پخش شد.
مهران مدیری ،در بخشی از این برنامه ،پذیرفت که شکل
تازه «دورهمی» هم ،چون فصل های گذشته ،کپی از یک
نمونه خارجی است.
او ضمن عادی خواندن این امر در تلویزیون همه کشورها،
تاکید کرد« :این برنامه ما هم ،جزء به جزء ،کپی یک کار
خارجی است .البته سعی کردیم خیلی خوب کپی کنیم و
کپی درجه یک داشته باشیم».
نماینده مدیران مسئول رسانه ها
در هیئت نظارت بر مطبوعات:
نامزدهای ریاست جمهوری
برای نجات رسانه ها از تعطیلی
راهکار ارائه دهند
نماینده مدیران مســئول رســانه ها در هیئــت نظارت بر
مطبوعات ،از نامزدهای ریاســت جمهوری خواســت برای
نجات رسانه ها از تعطیلی راهکار ارائه دهند.
پــدرام پاک ایین ،نماینده مدیران مســئول رســانه ها در
هیئــت نظارت بر مطبوعات ،در صفحه شــخصی خود از
نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری خواست برای چرخه
تامین مالی رسانه ها و جلوگیری از تعطیلی انها در دولت
خود راهکار ارائه دهند.
نماینده مدیران مســئول رســانه ها در هیئــت نظارت بر
مطبوعات در این باره نوشــت« :رونق رسانه ها برای اداره
کشور حیاتی اســت؛ کاش نامزدهای انتخابات که از این
ظرفیت در رقابت ها بهره می برند ،در مناظره سوم راهکار
خود را برای تامین چرخه مالی رسانه های بخش خصوصی
و جلوگیری از تعطیلی یک به یک انها بگویند».
نش شخ
صی
ر ت
تلفن تماس88311353:
نشر
اف کاراتن
را هب ما بسپارید.
در اقتصاد و سیاست شکست خوردیم چون بی فرهنگیم!
غیبت مساله فرهنگ و هنر در سیاست گذاری های کالن کشورمان درد به ظاهر بی درمانی است که
نمونه اش را نه فقط در برنامه های اجرایی چهار و معموال هشت ســاله روسای جمهوری که حتی در
مناظره های انتخاباتی هم می بینیم .به طور مثال مناظره دوم کاندیداهای سیزدهمین دوره که یک وجه
مهم ان فرهنگ بود ،اما از هیچ کدام از جنبه های فرهنگ و هنر در ان خبری نبود و سنگ ناامیدی
دیگری بر دیوار بی اعتمادی هنرمندان نسبت به مدیریت کالن فرهنگی اضافه کرد.
موضوع نه مشــارکت در انتخابات اســت و نه حتی حاشیه های پیرامون مناظره های کاندیداها .تیتر
اصلی حول محور «فرهنگ و هنر» اســت؛ که هیچ گاه سرفصل دغدغه های رئیس جمهورهای بالقوه
ایران نبوده .هر گاه هم که اســمی از ان امده ،یا در حد اشاره به نا ِم برخی چهره های هنری بوده یا
نگرشی سطحی به حوزه ای که عمق اش از یک جلسه مناظره ۱۲۰دقیقه ای بسیار بیشتر است .خیلی
از تئاتری ها فکر می کنند در سیاســت های کالن دولت ،پرداختن به تئاتر که امری جریان ساز است،
اولویتی ندارد .اما نه تئاتر که مخاطبانش را محدودتر و جامعه ای کوچک تر از سایر هنرها می دانند،
که سینما و موسیقی و کتاب و هنرهای تجسمی هم جایی در شعارها و به تبع ان ،سیاست گذاری ها
ندارند .نمونه اش تنها دومین مناظره تلویزیونی ( ۱۸خرداد )۱۴۰۰کاندیداهای ســیزدهمین دوره
انتخابات ریاست جمهوری نیست؛ هرچند که این مناظره برخالف دوره های پیشین ،بدون هیچ اشاره
یا پرسشــی درباره فرهنگ و هنر گذشت .اشــی که انقدر شور شد که صدای اعتراض «سیدعباس
صالحی» وزیر فرهنگ و ارشــاد اسالمی را هم دراورد تا در توییتی بنویسید« :فرهنگ و هنر بخش
مغفول مناظرات بود ،حتی در دومین مناظره با عنوان فرهنگی و اجتماعی .ایران بدون فرهنگ و هنر
ایران نیست! از کدام برنامه سخن می گوییم؟!!»
«حمیدرضا نعیمی» نمایشنامه نویس ،کارگردان و بازیگر گفت نه تنها از غیبت فرهنگ و هنر در این
مناظره ،که از جای خالی هنر در عرصه سیاست گذاری می گوید« :من هم از باب کنجکاوی این دو
مناظره مهم را دیدم و تنها جمله ای که می توانم بگویم این است که باید به حال ایران و همه مردم
ایران گریســت .متاســفم برای خودم که پس از ۴۷سال زندگی ای که ۳۰سال ان به کار فرهنگی،
دولتمردان من کسانی
نوشتن ،کارگردانی کردن ،تدریس و کار هنری معطوف بوده ،امروز قرار است
ِ
باشــند که در حوزه ادبیات حتی یک حرف زدن ساده هم بلد نیستند .قرار است کسانی دولتمردان
من باشند که نه می دانند نیازهای روحی و روانی مردم ما چیست و نه اصال در این حوزه تا به حال
حضور موثری داشته اند».
کارشناسان می گویند تحول اقتصادی و اجتماعی پیش از هر چیز نیازمند فرهنگ است؛ اما کاندیداهای
ریاست جمهوری نه تنها تاکنون برنامه ای مشخص و مد ّون برای فرهنگ و هنر ارائه نکرده اند ،که حتی
از اشاره ای گذرا به این حوزه هم فرسنگ ها فاصله داشتند.
نعیمی با اشــاره به نقش زیربنایی فرهنگ و هنر می گوید« :اگر ما امروز از نظر اقتصادی شکســت
خوردیم ،اگر ما امروز از نظر سیاســی شکســت خوردیم ،اگر ما امروز از نظر تمام مباحث اجتماعی
یعنی بنیان های خانواده ،اخالق و ســامت شکســت خوردیم ،فقط یک دلیل دارد و ان هم این که
کشــور بی فرهنگی هستیم؛ کشوری که در ان مطالعه و سرانه مطالعه انقدر ناچیز و پایین است که
دیگر شاید سال های سال شبانه روز کار کردن نتواند این ضعف و این شکست را جبران کند ».غیبت
مســائل فرهنگی و هنری در مناظره های این دوره از انتخابات ریاســت جمهوری در حالی است که
دوره های پیشین دست کم اشاره هایی کلی و شعارها و وعده هایی در این زمینه داده می شد .به طور
مثال ،در مناظره های سال ،۹۶حسن روحانی ،برخوردهای امنیتی در عرصه های سیاست و فرهنگ
را از ویژگی گفتمان رقیب دانست و با اشاره به ازادی های فرهنگی در عرصه سینما ،رسانه و فضای
مجازی از یک سو و برخورد با تهدیدهای امنیتی دیدگاه خود را در این حوزه تشریح کرد .اما در این
دوره ،مناظره ها حتی بویی از فرهنگ و هنر نداشت.
نعیمی که عمری را در هنر ســپری کرده ،درباره این مناظره ها یاداور می شــود« :نامزدهای ریاست
جمهوری ما ،کســانی که من می بینم ،حتی رمان نمی خوانند ،تئاتــر نمی بینند ،این ها هیچگاه با
خانواده هایشان نرفته اند در سینما یک فیلم ببینند ،این ها هیچگاه نمی دانند نیازهای یک جوان برای
یک موسیقی چیست ،این عزیزان نمی دانند نقاشی چیست و تاثیرات نقاشی را نمی دانند ،این عزیزان
از معماری هیچ نمی فهمند ،این بزرگواران حتی نمی دانند هنرهای تجسمی چه نقشی می تواند در
زیبایی دیداری و بصری یک شــهر ایجاد کند ،این بزرگواران تنها یک جمله را در تمام مدت دارند
تکرار می کنند که «مساله اقتصادی مردم باید حل شود و ما برنامه داریم» و هیچ کدام ان ها تا این
لحظه پنج دقیقه در مورد برنامه هایشان صحبت نکردند .کسانی دارند ریاست جمهوری ما را برعهده
می گیرند که فردای روزگار اولین چیزی که به راحتی فراموش می کنند ،وعده هایشــان است و دوم
این که اصال اهالی هنر محلی از اعراب در این مملکت ندارند ».او ادامه می دهد« :وقتی نگاه می کنم
و می بینم دســتمزد یک نویسنده برای نوشــتن یک رمان ،برای درامد ناشی از چاپ کتابش ،یک
نمایشنامه ،یک فیلمنامه ،یک اثر پژوهشی -تحقیقی ،یک کتاب علمی انقدر ناچیز است که نمی تواند
با ان یک هفته زندگی اش را تامین کند ،یعنی این مملکت هیچ وقت قرار نیست به سامان و درست
شــود .وقتی من نگاه می کنم به سرگردانی هنرمندان ،وقتی نگاه می کنم به سرگشتگی هنرمندان
سینما و تئاترمان ،وقتی نگاه می کنم به حیرانی شعرای مان ،به نویسندگان مان ،به رمان های مان ،وقتی
نگاه می کنم به تیراژ ۳۰۰تا ۴۰۰تایی کتاب در این مرز پرگهر ،دیگر اینده ســیاه و تباه خودم را
دارم می بینم ».مناظره های انتخاباتی بین دو جناح اصول گرا و اصالح طلب به ویژه بعد از مناظره بین
میرحسین موسوی و محمود احمدی نژاد در سال ۹۹به عرصه مهمی در بیان دیدگاه ها و نگرش های
کاندیداهای انتخاباتی تبدیل شده و تاثیر زیادی هم در کارزار حوادث انتخاباتی داشته است.
هرچند که به دلیل نابه سامانی وضعیت اقتصادی کشور در سال های اخیر و اولویت معاش بر مسائل
دیگر« ،اقتصاد» مهم ترین دغدغه و وعده نامزدهای ریاست جمهوری بوده و در دوره دوازدهم انتخابات
ریاست جمهوری هم تاکید بر این اولویت بود ،اما در کنار ان ،به ازادی های مدنی مانند ازادی فضای
مجازی ،ازادی بیان و حمایت از فعالیت ازادانه هنرمندان هم اشــاره هایی شده بود .البته که به نظر
می رســد قرار است برای همیشه چهار سال و هشت سال ها ســپری شده و خبری از برنامه عملی
برای ســر و سامان دادن به وضعیت اشفته فرهنگ و هنر کشور نباشد .حمیدرضا نعیمی در همین
زمینه می گوید« :من چهار سال دیگر حاضرم در همین جا با شما گفتگو کنم تا بگویم که پیشرفت
فرهنگی این مملکت چه شــده ،بگویم االن تئاتر ما ،سینمای ما ،وضعیت کتابخانه و نشر ما در چه
جایگاهی است؛ نه ،من به هیچ وجه هیچ امیدی به اینده ندارم ،به بن بست تمام رسیده ام .علی رغم
این که تمام مدت فریاد زدم و شــعار دادم که باید کاری کنیم که امید در دل مردم نمیرد ،اما با چه
کسی؟ با کدام قوه مجریه؟ این قوه مجریه ناتوان تر از این است که مبحث اقتصاد و مبحث سیاست
و مبحث فرهنگ این مملکت را مدیریت کند .حقیقتا حرفی برای گفتن باقی نمانده با این عزیزان،
فقط می خواهم به شما بگویم خوش باشید ،ما که نابود شدیم و رفت .فرهنگ هم همین چند صباحی
که االن ما هســتیم ،به چشم خودمان نابود شدن تمام مظاهر اجتماعی و فرهنگی و تاریخی مان را
به چشم داریم می بینیم ».این کارگردان و نمایشنامه نویس خاطرنشان می کند« :من مطمئنم که در
دوران اینده ،دوران سانســور بیشتری خواهیم داشت .من مطمئنم در دوران اینده ،تئاتر ما روزگار
سخت تری را خواهد دید ،من مطمئنم در سینمای ما قرار نیست گشایش خاصی اتفاق بیفتد .وقتی
نگاه می کنم به تعداد امار کشته شدگان کرونای این مملکت که هر روز همچنان فاجعه بار دارد اتفاق
می افتد ،به وعده های اقای حســن روحانی نگاه می کنم ،به تالش اش برای این که فرصتی به دست
بیاورد تا در صدا و سیما جوابگوی تمام اعتراضاتی شود که به او شده ،این ناامیدی بیشتر هم می شود.
وقتی نگاه می کنم به امارها فقط می خواهم بگویم من شما را نمی بخشم برای عمری که از من هدر
شــد و روزهایی که می توانستم خوب زندگی کنم و نکردم .به اقای ظریف هم می گویم اقای ظریف
ما انتخاب نکردیم که اینطور زندگی کنیم ،ما زندگی شرافتمندانه ای را می خواستیم ،ما زندگی بدون
اعتیاد را می خواستیم ،ما زندگی جوان های بانشاط را می خواستیم ،ما زندگی ای می خواستیم که در
ان مسئوالن وقتی در راس می نشینند ،تمام کس و کار و باندهای خودشان را به سِ َمت های مختلف
نگمارند .وقتی نگاه می کنم ،می بینم تمام کسانی که مسئولیت گرفته اند ،بعدا جزو مغضوبین و جزو
خائنین محسوب می شوند ،مدام دارم فکر می کنم که ما داریم با چه کسانی گام به گام برای پیروزی،
برای بهروزی جلو می رویــم؟ ».می گویند جامعه بدون فرهنگ و هنر ،محکوم به درجازدن در همه
زمینه هاست .شاید هنوز خیلی ها انتظار داشتند در مناظره هایی که از ابزارهای تاثیرگذار در فرهنگ
و فعالیت سیاسی است ،برای یک بار هم که شده ،کاندیداهایی که روسای جمهور بالقوه کشورند ،به
صورت واقع گرایانه با مشکالت ریز و درشت خانواده فرهنگ و هنر روبه رو شوند .امیدی که خیلی زود
به ناامیدی تبدیل شد.
حمیدرضا نعیمی که خود را ناامید از تغییر وضعیت فرهنگ و هنر می داند ،می گوید« :اقایان تالش
نکنیــد در مناظره های بعدی در مورد فرهنگ یا در مــورد ادب و هنر حرف های خنده داری بزنید.
همانطور که بعد از اعتراض به مناظره اول که چرا هیچ کسی در مورد کرونا حرف نزده ،در مناظره دوم
یکی ،دو نفر در مورد کرونا اشارات خنده داری کردند مطمئنم حاال که بحث فرهنگ و هنر مطرح شده
هم در صحبت های اینده این دوســتان ،چند اشاره خنده دار به فرهنگ و هنر خواهیم دید .بنابراین
خواهش می کنم اصال ادای یک شــخصیت و کاراکتر فرهنگی را در نیاورید؛ شما نمی دانید فرهنگ
چیست ،شما ضرورت فرهنگ را نمی شناسید .اگر کشورهایی مثل چین ،مثل ژاپن ،مثل کره ،مثل
هند امروزه حرفی برای گفتن در جهان دارند ،اول از همه این کشــورها ادب ،هنر و فرهنگ شــان را
پاس داشته اند ،چیزی که در تمام این سال ها نادیده گرفته شد؛ ایرانی بودن را تبدیل به یک ضدارزش
کردند ،شاهنامه ما را تبدیل به یک کاغذپاره کردند ،کاغذی بی ارزش که می تواند فراموش شود».
نعیمی خاطرنشــان می کند« :همیشه ارزو می کردم و می کنم که ای کاش فردوسی ایرانی نبود ،ای
کاش حافظ برای ما نبود ،ای کاش خیام ،ای کاش تمام بزرگان فرهنگ و ادب و هنر که در تمام این
هزار ســال ها و ســده ها تالش کردند تا نام ایرانی ،جایگاه مردم ایران و زبان ایرانی پاس داشته شود،
ایرانی نبودند؛ حداقل االن اثار ان ها در تمام دنیا به زیبایی معرفی شده بود ،اما این ها توسط خود ما
کشــته شدند .موالنای ما را فقید جلوه می دهند ،زبان پارسی ما را سخیف جلوه می دهند .روزگاری
در کشور فرانسه اگر کسی زبان فرانسه می دانست ،می توانست اقامت ان کشور را به دست بیاورد .یاد
گرفتن یک زبان یک ذخیره انسانی ارزشمند و یک میراث برای کشور فرانسه محسوب می شد ،اما در
کشور من ،زبان من توسط دیگران مسخره می شود ،شعرای من بی ارزش جلوه می کنند ،اثار ادبی ما
که در دنیا می توانست ما را به جایگاه های رفیع برساند ،امروزه کاغذهای بی ارزشی هستند .وقتی نگاه
می کنم ،می بینم چقدر خسته ام و چقدر دلم می خواهد تلویزیون ،روزنامه ها و هر انچه خبری می اورد
را دیگر از طرف خودم ممنوع کنم و در یک سکوت به این زندگی نباتی خودم ادامه دهم».
جشن خانه سینما امسال برگزار می شود؟
رئیس انجمن عالی هنرها و فنون ســینمایی ایران معتقد است که
پیچیده شدن شرایط اکران ،متفاوت بودن شکل عرضه نمایش فیلم ها
و انجام نشدن داوری فیلم ها در دو سال گذشته از جمله مسائلی است
که برگزاری جشن خانه سینما را در سال ۱۴۰۰با اما و اگرهایی روبرو
می کند .رامین حیدری فاروقی درباره چگونگی برگزاری جشن خانه
سینما که سال قبل هم بخاطر ادامه دار بودن پاندمی برپا نشد ،توضیح
داد« :جشن خانه سینما در روز ملی سینما برای سینماگران ایران بیش
از یک رویداد برای ارزیابی کیفی ،هنری و فنی سینمای ایران است؛
این جشن و ان روز ،یاداور یک داستان پرماجراست از شخصیت ها و
همراهی ها و همدلی های ادم هایی که برای داشتن و ماندن و رشد
سینمای هوشیار در ایران کوشش مستمر کرده اند .برگزاری جشن،
برای اکادمی خانه سینما ،که انجمنی است فرهنگی -اموزشی است
و هدف ان ارزیابی اثربخشی رفتار سینمای ایران از ایده تا اجراست،
اصول و قواعدی دارد که باید علمی ،منطقی و پیشنهاد دهنده و عملی
باشند؛ انجمن عالی هنرها و فنون سینمایی ایران محل فکر کردن و
ی است که می توانند بگویند چه کرده ایم و
مراجعه خالق به مستندات
چه می کنیم و طراحی ما برای بعد چیست؟ جشن خانه سینما ،ایین
و مناسک احترام گذاشتن به زندگی در قاب تصویر در حرکت است که
حاال چیزی وسیع تر است از حافظه ما از سینما و بنا و محل و تاالری
که در ان فیلم نمایش می دهند؛ امروز و پس از کرونا تصوری که مربوط
بود به پیش بینی سال های اینده و یک دهه پیش رو ،در یکی -دو سال
رخ داده اســت و هنر -صنعت فیلم ایــران از انواع روش های اکران
بهره گرفته است .اما این فرایند ،تند و سریع و نامتوازن انجام شده و
مفهوم اکران در این ایام بسیار پیچیده است .فیلم هایی به وقت خود
اکران نشدند ،به شکل دوپاره اکران شدند ،تعدادی اص ً
ال اکران نشدند،
شکل نمایش و عرضه اثار متفاوت بوده است ،سال گذشته داوری رخ
نداد و مسئله تعداد اثاری که باید در کنار هم داوری شوند و مربوط
به دو دوره هستند خیلی مهم است .چه باید کرد؟ اگر این ها داوری
نشوند در اینده باید با حجم زیاد اثار چه کرد؟» او افزود« :در اخرین
دوره ما سازوکاری طراحی و اجرا کرده بودیم که اعضای اکادمی در
طول سال و در سالن های سینما و همراه تماشاگران ،اثار را ببینند
اما با همه گیری بیماری و تعطیلی و وقفه های غیر قابل پیش بینی،
حاال ســوال این است که اگر داوری صورت نگیرد ،ایا سزاوار است و
می شود قید تشویق کار کسی را زد که در این ایام در فیلمی مشارکت
داشته و درخشیده و شاید به این زودی ها و به اسانی تکرار نشود؟ ایا
می شود در این اکران نامتوازن از اعضاء تقاضای داوری دقیق و صحیح
و کارشناسانه داشت؟ ایا می شود در پلتفرم ها شرایطی برای تماشای
اثار و داوری ان ها به شکل مجازی فراهم اورد؟ ایا جشن را می شود
به شکل نیمه حضوری برگزار کرد؟ می بینید که پرسش ها بسیارند
و در شــرایط اجتماعی و سیاسی خاصی هم هستیم .اکادمی خانه
سینما و اعضای هیئت مدیره در حال بررسی داده ها و امار و امادگی
برای نظرسنجی از صاحبان اثار و داوران اکادمی هستند تا گزارش و
برنامه پیش رو را بر اساس تحلیل موقعیت و امکانات و اولویت ها تنظیم
و در اولیــن فرصت ان را اعالم نمایند ».حیدری فاروقی تاکید کرد:
نمایش نقاط عطف و بنیان ها
پیشخوان
«سینمای ایران ،طی سال ها،
ِ
ِ
و فراز و فرود کیفیت رفتارهایی بوده که نیاز به تفسیر و ارزیابی و نقد
و تصحیح و تشــویق داشته اند و انواع فیلم های ایرانی بیش از انچه
قوانین مش ِّوق دراختیارشان بوده عمل
در حوزه اقتصادی ،صنعتی و
ِ
کرده اند ،توجه جلب کرده اند ،جریان ساز شده اند و گاهی تحت تاثی ِر
جریان هایی بیرون از خود دچار سختی شده اند؛ اما جامعه فعالی در
هنر-صنعت فیلم ایران ،نسل به نسل در حرکت است که نقش فیلم
و فیلمسازی در فرهنگ معاصر ایران را به شاخصی هویتی از امکان
بروز کیفیت بدل کرده است و جشن حضور و وجود وجدانگیزش باید
نمونه باشد؛ نمونه ای از تناسب شکل و محتوا .امیدواریم شرایط طوری
توان
باشد که گرده م امدن برای گرامیداشت فرهنگ ،تعقل ،تفکر و ِ
ِ
عواطف معنوی و زیبایی شناختی ،در خور
سینمای ایران در انگیزش
شان کارنامه قابل احترامش باشد». صفحه 2
درباره اجرای مجازی تک گویی های زنانه مونا فرجاد
همیشه نباید منتظردولت ماند!
تئاتر انالین ،امکانی برای زنده نگاه داشتن و نفس کشیدن در فضای تئاتر
اروین موذن زاده
در طول ۱۵ماه گذشــته که پاندمی کرونا تاثیرات مخربی بر
فعالیت های تئاتری و زندگی اهالی تئاتر گذاشــته است توجه
عده ای از هنرمندان و فعاالن این عرصه به جایگزین هایی مانند
اجرای تئاتر به صورت انالین و فعالیت های جســته و گریخته
دیگری در فضای مجازی و یا تولید محدود نمایش های کوتاه و یا
تله تئاتر ارزشمند است .مونا فرجاد نیز از جمله هنرمندانی است
که این روزها به صورت شخصی و خودخواسته مونولوگ های
کوتاهی را براســاس ادبیات عامه ضبط می کند که هر هفته از
صفحه شخصی اش در فضای اینســتاگرام برای مخاطبان به
اشتراک گذاشته می شــود .فرجاد در این مدت کوتاه توانسته
مخاطبان زیادی را به خود جذب کند .او بدون امکانات و در منزل
شخصی اش،بادوربینموبایلوگاهیهمراهییکنوازنده،دست
به تولید «تک گویی های زنانه بر اساس حروف الفبا» زده است؛
اجرایی که تنها بر خالقیت فردی و مونولوگ های متنوع و کوتاه
که توسط یکی از دوستان نویسنده اش نوشته می شود ،استوار
اســت .این قطعات نمایشی را شاید از لحاظ اصولی نتوان جزو
تئاتر انالین به حساب اورد چون این ویدئوها از قبل ضبط شده
و بعد به صورت افالین منتشر می شوند و مخاطبان نمی توانند
به صورت زنده کنش های بازیگر را جلوی دوربین دنبال کنند و
از زیرساخت ها و تجهیزات حرفه ای که الزمه ضبط یک نمایش
انالین یا حتی فیلم تئاتر است نیز برای ضبط این مونولوگ ها
استفاده نمی شــود اما همین تالش در شرایط کرونازده تئاتر
می تواند به عنوان نقطه امیدی برای چنین فعالیت هایی در فضای
مجازی ازجانبهنرمندانتبدیلشود.درهمین راستا گفتگویی
با مونا فرجاد انجام دادیم که در ادامه می خوانید:
ایده تک گویی های زنانه چطور شکل گرفت چون شما
جزو معدود هنرمندانی هستید که بدون انتظار و توقع از
بخش دولتی ،خودتان دست به کار شده اید تا از این رخوت
دورانکرونابیرونبیایید؟
با شروع کرونا مثل همه افراد فکر می کردم این بیماری چند ماه بیشتر
طول نمی کشد و بعد همه چیز به حالت اولیه برمی گردد اما دیدیم که
این طور نبود و بحران بیماری همچنان ادامه دارد .در طول این مدت به
شدت دلتنگ دیدن و بازی کردن در تئاتر بودم بنابراین فکر کردم شاید
خیلی های دیگر هم مثل من دلتنگ تئاتر هستند از این رو تصمیم گرفتم
در صفحه اینســتاگرام خودم که این روزها به صورت رسانه ای مجازی
درامده که در اختیار هر شــخصی قرار دارد دست به تولید نمایش های
کوتاهی بزنم .احساسم این بود شاید افرادی که به هر دلیلی صفحه ام را
دنبال می کنند ،دوست دارند از من اطالعاتی داشته باشند بنابراین تولید
این تک گویی ها شاید برایشان جالب باشد.
چطور تک گویی را برای اجرا انتخاب کردید؟
به این دلیل که وقتی شرایط ،پاندمی است و قرار است فاصله اجتماعی
رعایت شود و امکان حضور جمعی در یک مکان بسته وجود ندارد تنها
نمایش تک گویی امکان پذیر است به این ترتیب دیگر نیاز به همراهی
افراد دیگری به عنوان بازیگر و یا عوامل پشــت صحنه نیست و من به
تنهایی می توانم از پس اجرا بربیایم .با دوســت نویسنده ام که گپ زدم
به پیشــنهاد وی قرار شد از کتاب «فرهنگ لغات عامیانه» محمدعلی
جمال زاده استفاده کنیم و هربار یک قطعه نمایشی را براساس حروف
الفبــا در صفحه من پخش کنیم .علت اینکه از تک گویی های موجود و
مونولوگ هایی که چاپ شدند و در بازار موجود هستند استفاده نکردیم این
بود که تعدادی از انها خیلی خوب و درجه یک بودند که قب ً
ال کار شدند
و یک تعدادشان هم حداقل من دوست شان ندارم و سلیقه من نیستند.
چرا به سراغ اثار کالسیک یا ادبیات نمایشی نرفتید؟
در نمایشــنامه های کالســیک یا اثار شناخته شــده ادبیات نمایشی
مونولوگ های جذابی وجود دارد اما به نظرم امد شــاید تنها کسانی که
اهل تئاتر و تئاتر بین هســتند با ان قطعه های نمایشی و مونولوگ ها
ارتباط برقرار کنند در حالی که اینستاگرام در اختیار همه است و همه
می توانند ان را ببینند بنابراین دوست داشتیم طیف وسیعی از افراد با
این مونولوگ ها ارتباط برقرار کنند پس تصمیم گرفتیم دوست نویسنده
من -که عالقه مند نیست نامش فاش شود -قصه هایی بنویسد که برای
عموم جذاب تر باشد ضمن اینکه در دل خود اموزشی هم داشته باشد
چون بازیاداوری کلمات و فرهنگ عامیانه و ضرب المثل هایی که همیشه
وجود داشتند خودش به نوعی اموزش است.
شاید یکی مثل خود من بعضی کلمات را نشناسم و تا به حال با انها و یا
مفاهیمشان برخورد نکرده باشم اما این تک گویی ها فرصتی برای شناخت
بهتر فرهنگ عامه و اصطالحات کمتر رایج زبان فارسی که ممکن است
به دست فراموشی سپرده شده باشند ،فراهم می اورد .به شخصه دغدغه
این را داشتم که یک کار فرهنگی انجام بدهم چون بعضی اوقات نباید
منتظر دیگران بود و یا اینکه انتظار داشــت از ارگان یا نهادی کمک و
حمایت بگیرید به همین دلیل است که من با اندک امکانات و با انچه
به دستم می رسد و می تواند المانی از ان قطعه نمایشی مورد نظر باشد
این تک گویی ها را ضبط می کنم .مث ً
ال در یکی از این تک گویی ها که در
مورد حرف چ بود من لباس ژاپنی پوشیدم اما اولش می گویم منم «چانگ
چینگ چون /سفیر چین و ماچین» خیلی از دوستان کامنت گذاشته
بودند که این لباس ژاپنی است .بله من هم می دانم این لباس ژاپنی است
ولی من نه پولی دارم که بخواهم بابتش طراح لباســی داشته باشم و نه
لباس برایم بدوزند .این کیمونو نشانه ای از خاور دور بود که همه ما وقتی
کیمونو می بینیم یاد کشورهای چین ،ژاپن و کره می افتیم و من نیز سعی
کردم با المانی از ان کشور این قطعه نمایشی را کار کنم.
چقدربهتئاترانالینبهعنوانیکامکانیاجایگزینتئاتر
صحنه ای اعتقاد دارید؟ شیوه ای که بشود از ان کسب
درامد هم کرد؟
هیچوقتتئاترانالیننمی تواندجایگزینتئاتردرصحنهباشد.اص ً
الفضای
صحنه ،اینکه بازیگر و تماشاگر نفس به نفس همدیگر هستند ،ان حس و
حالی که روی صحنه شکل می گیرد ،همگی در یک نمایش ،زنده است.
البته در تئاتر انالین هم همین طور است ،ولی نفس به نفس تماشاگر
نیستیم ،حال دیگری دارد که به نظرم قابل جایگزینی نیست ولی در این
روزها که تئاتر جزو مشاغل اولیه ای بوده که تعطیل شده است و به دلیل
شرایط کرونا و رعایت پروتکل های بهداشتی ،سالن ها با نصف ظرفیت کار
می کنند و شاید خیلی ها هم به دلیل ترس از کرونا سراغ سالن های نمایش
نمی روند،فکرمی کنمتئاترانالین،می تواندبهعنوانامکانیبرایزندهنگاه
داشتن و نفس کشیدن در فضای تئاتر مورد استفاده قرار گیرد.
فکر می کنید مدیریت دولتی باید به این قضیه ورود کند
یا اینکه هنرمندان خودشان می تواند بدون حمایت موفق
شوند.
چه بهتر که مدیریت دولتی به این فضا ورود و از لحاظ مالی از هنرمندان
حمایت کند یا حداقل امکاناتی مثل استودیو و دوربین و تجهیزات فنی را
در اختیارشان قرار دهد چون خود هنرمندان به تنهایی نمی توانند امکانات
ضبط و تولید اثار را تامین و به تئاتر انالین به عنوان فضایی برای کسب
درامد فکر کنند مگر اینکه به بخش بازرگانی و چگونگی جذب سرمایه
اشراف داشته باشند که باز هم فکر می کنم در شرایط اقتصادی این روزها
کار بسیار مشکلی است یا اینکه ارگان ها و نهادهایی باشند که دغدغه
فرهنگی دارند و بخواند در این زمینه سرمایه گذاری کنند .به هر حال
اتفاق خوبی می افتد که بخش دولتی پشت گروه های تئاتری بایستد و از
انها حمایت کند .در یک سال و نیم گذشته از جمله افرادی که خیلی
متضرر شدند هنرمندانی و فعاالنی هستند که در حوزه تئاتر کار می کنند،
همان طور که می دانید تعدادی از سالن های تئاتر بسته شده اند ،این بسته
شدن سالن های تئاتری یعنی بیکاری تعدادی از بازیگران تئاتر ،عوامل
پشت صحنه ،گروه صحنه ،لباس ،گریم ،تبلیغات ،حتی خدمه ای که در
یک مجموعه فرهنگی هنری تئاتر کار می کنند چون وقتی تئاتر تعطیل
شود ان فرد هم بیکار می شود .ببینید در این مدت چه تعداد زیادی از کار
کردن محروم بوده اند و منبع درامدی هم نداشته اند بنابراین اتفاق خوبی
است اگر بخش خصوصی مانند حوزه سینما و برخی اثار تصویری بتواند به
عنوان اسپانسر به این اتفاق ورود کند و به عنوان نمونه امکانی فراهم شود
تا بتوان در پلتفورم های مختلف اقدام به نمایش تئاترهای انالین همراه با
بلیت فروشی کرد.
شما تقریب ًا بدون امکانات و بر پایه استعداد و خالقیت
فردی و البتــه متن های کوتاه جذاب در این مدت کوتاه
توانســتید مخاطب زیادی جذب کنید .به نظر خودتان
چقدر زیرساخت و امکانات فنی برای شکل گیری چنین
ایده ای مهم است .اگر امکانات بیشتری داشتید موفق تر
می شدید یا اینکه اگر کارتان از طریق یکی از پلتفورم های
دولتیپخشمی شدمخاطببیشتریداشت؟البتهبهنظر
می رسد دلیل موفقیت این کار عالوه بر خالقیت فردی و
بازی خوب ،کوتاه بودن و در دسترس همه قرار داشتن در
فضایاینستاگراماست؟
ً
اینکه می گویید بدون امکانات ،درســت است چون من واقعا امکاناتی
ندارم و بخش های نمایشی را در خانه و یکی ،دو بخش نمایشی را در
خانه دوستانم ضبط کردم .حتی تنها در دو سه کلیپ اخری که ضبط
کردم سه پایه داشتم و خودم هنوز نتوانستم این وسیله را بخرم و قبل از
ان در خانه زیر دوربین ،میز می گذاشتم و اطراف ان را کتاب می چیدم
تا موبایل ثابت شود .برای من تولید این تک گویی ها کار سختی بود
چون همیشــه به عنوان بازیگر در یک پروژه قرار می گرفتم ،لباس و
گریمم اماده بود ،صحنه چیده شــده بــود و من فقط در انجا وظیفه
بازیگری داشــتم نه اینکه دغدغه لباس داشته باشم و یا اینکه صحنه
چطور باید چیده شــود و زاویه دوربین و یا کیفیت صدا چگونه باشد.
به عنوان نمونه یکی از مشــکالتی که این نمایش های کوتاه دارد ،این
است که در برخی مواقع کیفیت صدا ضعیف می شود با اینکه من تالش
می کنم در تدوین ،صدا را باال ببرم ولی به هر حال صدا ی محیط وجود
دوربین موبایل صدا را ضبط می کنم و متوجه
دارد و مــن با بلندگوی
ِ
وجود نواقص می شــوم ولی اگر قرار بود فکر کنم برای خودم امکاناتی
فراهم کنم و بعد بخواهم این نمایش ها را ضبط کنم ،به دلیل اینکه در
حال حاضر اجاره کردن تجهیزات و امکانات ،کار هزینه بری است شاید
از ادامه کار منصرف می شــدم ولی تصمیم گرفتم این کار را با همین
امکاناتی که در اختیار دارم ،انجام دهم .البته در نظر دارم که حتماً یک
هاشف که قابلیت اتصال به گوشی موبایل را داشته باشد ،خریداری کنم
که کیفیت صدا بهتر شود .تا این لحظه به این فکر نکرده بودم که کارم
از پلتفرم دولتی پخش شــود .با خود فکر می کنم و می گویم مگر قرار
است چقدر پول بدهند که کار انجام شده ،سفارشی باشد .چه من و چه
نویسنده متن ،بدون هیچ چشم داشت مالی و فقط به دلیل اینکه کار
فرهنگی کرده باشیم ،انجام این کار را بر عهده گرفتیم .پیش از این از
من سوال شده بود که اگر سرمایه گذار یا تهیه کننده وجود داشته باشد،
این کار را انجام می دهید؟ به این موضوع هم فکر نکرده بودم که چنین
اتفاقی بیفتد چون اگر قرار است حضور یک سرمایه گذار یا تهیه کننده به
معنای اعمال نظر بر متن ها ،شکل اجرایی و همه این چیزها باشد ،بهتر
است این قطعه های نمایشی همین روند فرهنگی خودشان را داشته
باشــند .احساس من این اســت کاری که از دل براید ،بر دل نشیند.
اینکه با هزینه کم بخواهم برای پلتفرمی با قوانین انها کار کنم ،ترجیح
می دهم از صفحه موبایل خودم کارها را ضبط کنم و در اختیار کسانی
که عالقه مند هستند ،بدون انکه هزینه ای بپردازند ،قرار دهم .در حال
حاضر پلتفرم های مطرحی وجود دارند که گردش مالی در انها رقم های
باالیی دارد و بودجه های زیادی در اختیار سریال ها قرار می دهند که با
هزینه های کالن ساخته شوند و چه خوب است که بتوانند این کار را
برای تئاتر هم انجام دهند .شاید با یک بیستم هزینه هایی که برای یک
سریال می کنند ،بتوان تئاترهای خوبی به صورت انالین اجرا کرد و برای
انها بلیت فروشی و حتی جذب اسپانسر کرد تا هزینه هایشان نیز برگردد
به شرط انکه تنها به ســراغ یک عده خاص برای تولید چنین اثاری
نروند بلکه هنرمندانی را در نظر داشته باشند که در طول یک سال و
نیم گذشته کار نکرده اند .البته اگر قرار باشد با کمک هزینه های اندکی
که قب ً
ال برای اجرای نمایش های صحنه ای در نظر گرفته می شد دست
به تولید تئاتر انالین زد ،امکان پذیر نیست چون در این گونه تئاتری
عالوه بر هزینه عوامل و اجرا ،بحث ساخت وساز ،دوربین ،صدا ،استودیو
و مسائل فنی و تکنیکی نیز مطرح می شود .امیدوارم حمایت دولتی یا
بخش خصوصی شامل حال تئاتر شود و پلتفرم هایی که در حال حاضر
وجود دارند به روش حرفه ای به این قضیه ورود کنند ،نگاه حرفه ای به
تئاتر داشته باشند و به این فکر کنند که می توان از تئاتر درامدزایی کرد.
سهم خواهی فدراسیون فوتبال از فروش حاصل از اکران بازی های فوتبال در سینما
فدراسیونفوتبالعلیهسینماداران
مدیر مجموعه سینمایی «ازادی» ضمن اشاره به تجربه نمایش بازی تیم
ملی ایران و کامبوج در برخی سینماها ،از سهم خواهی فدراسیون فوتبال
از فروش حاصل از اکران بازی های فوتبال خبر داد .سجاد نوروزی مدیر
مجموعه سینمایی «ازادی» ضمن اشاره به تجربه اکران بازی تیم ملی
فوتبال ایران مقابل کامبوج در این ســینما و چند سینمای دیگر با اخذ
مجوزهای الزم ،درباره استمرار این رویکرد گفت :هنوز مشخص نیست
بتوانیم این حرکت را ادامه دهیم چرا که پس از اخذ مجوز اکران فوتبال
درسالن هایسینماباپیگیریانجمنسینماداران،اخیرا ًفدراسیونفوتبال
در نامه ای به اماکن ،اعالم کرده است وزارت ارشاد سرخود و بدون مشورت
با ما این مجوز را صادر کرده اســت .فدراسیون فوتبال می گوید من حق
پخش خودم را از اکران فوتبال در ســینماها می خواهم و اگر سینماها
بخواهنــد بازی فوتبال را روی پرده اکران کنند ،باید حق پخش ان را به
ما بپردازند! وی ادامه داد :اداره اماکن بر مبنای همین نامه ،دیگر نمی تواند
مجوز نمایش بازی های بعدی تیم ملی را به سالن های سینمایی بدهد و به
تعبیری نمایش بازی ایران و کامبوج به صورت یک استثنا برای ما ممکن
شد و در این شرایط برای روزهای اینده بعید است سالن های سینما مجدد
اجازه اکران فوتبال را پیدا کنند .نوروزی در ادامه توضیحات خود گفت:
انجمن سینماداران در روزهای اخیر پیگیری هایی انجام داد تا سرانجام
اقای فرجی مدیرکل عرضه و نمایش سازمان سینمایی در نامه ای اعالم
کرد مشروط به مجوز فدراسیون فوتبال و اماکن اجازه نمایش بازی های تیم
ملی وجود دارد .این نامه با اعتراض سینماداران مواجه شد و به همین دلیل
متن نامه تغییر کرد و تنها شرط الزم در ان ،مجوز اماکن قید شد .االن
اما شرایط به گونه ای شده که اماکن اعالم کرده برای صدور مجوز ،اجازه
فدراسیون فوتبال را هم باید بگیرید! مدیر سینما ازادی با تاکید بر اینکه
در صورت پرداخت حق پخش از اکران فوتبال به فدراسیون ،دیگر سودی
از این نمایش ها نصیب سینماداران نمی شود گفت :سوال ما این است که
تلویزیون در تمام این سال ها که بازی های تیم ملی را پخش کرده است،
ایا حق پخش به فدراسیون فوتبال پرداخت کرده است که حاال فدراسیون
به دنبال گرفتن حق پخش از سالن های سینماست؟ فدراسیون فوتبال
اگر می تواند برود این حق پخش را از صداوسیما بگیرد ،چرا زورش فقط
به چهارتا سالن سینما می رسد .نوروزی در بخش دیگری از صحبت های
خود ضمن اشاره به عدم استقبال مردم از اولین روز اکران بازی تیم ملی در
سالن های سینمایی گفت :واقعیت این است که اساساً مردم اطالع ندارند
که این روزها سینماها باز هستند .ما در چند روز گذشته شاهد یک رشد
محسوس در فروش فیلم ها بودیم که دلیلش پخش چند تیزر از تلویزیون
بود ،اما واقعیت این است که هنوز به سطح مطلوب نرسیده ایم .در مجموع
معتقدم جنایت علیه سینما همچنان از سوی صداوسیما ادامه دارد .وی
در پاسخ به برخی انتقادات از نمایش بازی های ورزشی در سینماها گفت:
نمی توان از روی شکم سیری حکم صادر کرد .مگر امروز سینماها چاره
دیگری هم دارند؟ اگر شرایط ایده ال بود و همه چیز طبق روال طبیعی
جریان داشت ،بله من هم مخالف این اتفاق بودم ،ولی در شرایط امروز واقعاً
چاره ای نداریم .سینماداران چه باید بکنند؟
3
یکشنبــــه 23خرداد ماه 1400سال سیزدهم شمــاره 1456
www.honarmandonline.ir
& ART
CULTURE
فرهنگ و هنر
اخبار
نقد
نامه بهزیستی به خانه سینما
برای حفظ کرامت اسیب دیدگان اجتماعی
در انتشار تصاویر دقت کنید
مدیرکل روابط عمومی ســازمان بهزیستی کشور با ارسال
نامــه ای بــه مدیر عامل خانه ســینما ،تمامــی هنرمندان
دغدغه منــد را بــه دقت در انتشــار تصاویر افــراد محروم
و اســیب دیده اجتماعی و توجه به حفظ کرامت انســانی
این افراد در فضای مجازی دعوت کرد .مســعود اسیما در
این نامه ،مســئولیت اجتماعی اعضای ســینما و هنرمندان
فرهیختــه و دغدغــه مند ایران نســبت به افــراد محروم
و اســیب دیدگان اجتماعی به خصــوص زنان و کودکان
را نشــان از حس همدلی،دغدغه مندی و دلســوزی انان و
همچنین ترغیب مردم برای کمک به همنوعان دانست .وی
گفت :اخیرا در مواردی مشــاهده شده که در فضای مجازی
کمک به محرومان و اسیب دیدگان همراه با انتشار تصاویر
واضح از چهره فرد و یا خانواده ایشــان که حتی در صورت
رضایت فرد اسیب دیده یا محروم،در اینده پیامدهای منفی
روحی و روانی و ابرویی بــرای این افراد و خانواده و خاصه
فرزندانشــان در محیط تحصیل،اشــتغال و جامعه خواهد
داشــت .به گزارش روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور؛
وی با اشاره به مواردی که افراد اسیب دیده یا دچار اعتیاد
پس از ترک مواد و بهبودی و بازگشــت به خانواده،به دلیل
پخــش تصاویر خود در فضای مجازی دچار ســرخوردگی
مجدد در اجتماع شــده اند،گفت :ضمن تقدیر همیشــگی
و دعوت مجدد از همه هنرمندان فرزانه،شــریف و دلســوز
ایران به جهت دغدغه مندی در امور انسان دوستانه و برای
افزایش خیر جمعی و کمک به نیازمندان و دوری از اسیب
های اجتماعی،خواهشمند است به منظورحفظ عزت نفس و
کرامت و شان انسانی افراد نیازمند؛ اطالع رسانی الزم برای
خودداری از انتشــار چهره افراد صورت پذیرد و در صورت
نیاز به فیلم و عکس فعالیت های خیرخواهانه،خواهشــمند
است با محو کردن چهره یا ضبط تصویر از زوایایی که چهره
نمایان نباشد،فعالیت های نیک را منتشر کنند.
رضا رشیدپور شایعه مهاجرتش را
تکذیب کرد
رضا رشیدپور مجری تلویزیون در واکنش شایعه منتشرشده
در برخی رســانه های فارســی زبان خارج از کشور و فضای
مجازی ،اعالم کرد که مهاجرتش از ایران صحت ندارد و هیچ
گاه مهاجرت نخواهد کرد .رضا رشیدپور شب گذشته در قالب
یک استوری در صفحه اینستاگرام خود از سفرش به خارج از
کشــور خبر داد که این خبر ابتدا در فضای مجازی و سپس
در برخی رســانه های فارســی زبان خارج از کشور تبدیل به
شایعه مهاجرت این مجری با خارج از کشور شد .در واکنش
به این شایعه ســازی ،رشیدپور امروز عصر در قالب یک الیو
شــایعه مهاجرت خود را تکذیب و درباره سفرش توضیحاتی
ارائه کرد .وی در گفتگوی چند دقیقه ای خود با مخاطبانش
بیان کرد :من اهل مسافرت هســتم اما اهل مهاجرت هیچ
وقت در زندگی ام نبودم .رشــیدپور اضافه کرد :االن هم سفر
کردم نه هجرت .ســفرم هم اتفاقاً داخل ایران اســت ،ایران
عزیزمان و کشــورم را خیلی دوست دارم و تمام ارزویم این
اســت که بتوانم کنار مردمم و نفس به نفس مردمم زندگی
کنم و حرف ها ،تشــویق ها ،گالیه ها و حتی فحش هایشــان
را همین جا بشــنوم .وی در بخش دیگری با اشــاره به سوء
برداشت ها از تصویری که منتشر کرده بود ،عنوان کرد :چرا تا
عکس پنجره هواپیما می بینیم به مهاجرت فکر می کنیم این
را مســئوالن باید بپردازند .رشیدپور در بخش دیگری دلیل
ســفر خود را تدارک یک برنامه اینترنتی بیان کرد و گفت:
این روزها برنامه ای را اماده می کنم که به زودی خبرهایش
را منتشــر می کنم برنامه ای که در بستر اینترنت است و به
خاطر ان سفر زیاد می روم. صفحه 3
اثار ۱۹۰۴هنرمند دریافت شد
حضور پررنگ زنان در نهمین دوساالنه نقاشی
HONARMAND INTERNATIONAL NEWSPAPER
شماره • 1456یکشنبه 23خرداد ماه • 1400سال چهاردهم • 4صفـــحه
صاحب امتیاز :شـرکت جهان سبز
مـدیر عامـــل :حسـین احـمـدی
مدیر مسوول :مهدی احمدی
زیـر نظــر شــورای ســردبیـــری
چاپ :گل اذین
سازمان اگهی ها88311361 - 88311353 :
نشانى :تهران ،خیابان مطهری ،بعد از خیابان سلیمان خاطر
خیابان اورامان ،پلاک ،43واحد2
تلفکس 88813489 - 88301986 :
توزیع :نشرگستر امروز
منشور اخالق حرفهای روزنامه هنرمند
http://honarmandonline.ir/?p=6049
سیستممدیریتکیفیت-رضایتمندیمشتری
سیستم مدیریت کیفیت
ISO 10004:2012
ISO 9001 : 2008
instagram.com/honarmandonline
telegram.me/honarmandnews
www.honarmandonline.ir
اوقات شرعی
به وقت تهران
اذان ظهر
غروب افتاب
اذان مغرب
اذان صبح فردا
طلوع افتاب فردا
13:03
20:18
20:39
دبیرخانه نهمین دوساالنه ملی نقاشی ایران از ارسال ۴۴۱۱اثر از ۱۹۰۴هنرمند به بخش «سراسرنما»
این رویداد خبر داد .هنرمندان نقاش اســتقبال چشــمگیری از این دوساالنه کردند و ۷۵درصد اثار
رسیده به بانوان هنرمند اختصاص دارد.
۱۴۳۳شــرکت کننده در نهمین دوساالنه ملی نقاشــی ایران بانوان هنرمند هستند که در مقایسه با
۴۷۱نفر از مردان هنرمند در این رویداد ،ســهم ۷۵درصدی شرکت کنندگان را به خود اختصاص
دادند ۸۱۱ .نفر از این شــرکت کنندگان دارای مدارک کارشناسی هستند که باالترین حجم ارسال
کنندگان اثار را تشــکیل دادند و به ترتیب ۷۶۵شرکت کننده دارای مدرک کارشناسی ارشد۱۸۴ ،
نفــر با مدرک دیپلم ۹۰ ،نفر با مدرک فــوق دیپلم و ۵۴نفر با مدرک دکتری،اثار خود را به نهمین
دوســاالنه ملی نقاشی ایران ارسال کردند .اســتان تهران با ۱۰۱۳شرکت کننده همچون سال های
گذشــته بیشــترین تعداد اســتقبال از این رویداد را به خود اختصاص داده است و به ترتیب استان
04:03
دبیر یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر معرفی شد
05:48
گنج سخن
امام صادق علیهالسالم :
مردم ،بیشتر از انکه با عمر خود زندگى کنند ،با احسان و نیکوکارى
خود زندگى مى کنند و بیشتر از انکه با اجل خود بمیرند ،بر اثر
گناهان خود مى میرند.
دعوات الراوندى :ص ،۲۹۱ح ۳۳
پندبزرگان
انسان دانا به جای انکه در انتظار رسیدن فرصت خوب
در زندگی باشد ،خود ان را به وجود می اورد.
فرانسیسبیکن
حافظانه
گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایه ان سرو روان ما را بس
من و همصحبتی اهل ریا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس
البرز با ۱۴۰نفر ،اصفهان با ۱۱۹نفر ،خراســان رضوی بــا ۹۰نفر ،فارس با ۷۳نفر ،مازندران با ۶۷
نفر ،گیالن با ۵۴نفر ،اذربایجان شــرقی با ۴۷نفر ،کرمان با ۳۶نفر ،خوزستان با ۳۱نفر ،سمنان با
۲۴نفــر ،زنجان با ۲۱نفر ،همدان با ۱۹نفر ،قزوین با ۱۸نفر ،یزد با ۱۸نفر ،کردســتان با ۱۶نفر،
کرمانشــاه با ۱۵نفر ،قم با ۱۳نفر ،لرســتان با ۱۳نفر ،اردبیل با ۱۲نفر ،اذربایجان غربی با ۱۰نفر،
بوشــهر با ۹نفــر ،هرمزگان با ۸نفر ،مرکزی با ۷نفر ،ایالم با ۶نفــر ،چهارمحال بختیاری با ۶نفر،
سیستان و بلوچستان با ۵نفر ،کهگیلویه و بویراحمد با ۵نفر ،خراسان شمالی با ۴نفر ،گلستان با ۴
نفر و خراسان جنوبی با ۱نفر در این رویداد حضور دارند .اثار بخش سراسرنما ،که از طریق فراخوان
دریافت شــد ،با هدف اعتالی رســانه نقاشــی به طور خاص و هنرهای تجسمی به طور عام در کنار
ایجاد بســتری جهت نمایش بخشی از صحنه هنر ایران در حوزه هنرهای تجسمی برای زمینه سازی
رشد و بالندگی هنرمندان ایران و همچنین رشد فرهنگ بصری مخاطبان در سطوح مختلف جامعه
و گســترش ظرفیت بیان هنری برگزار می شــود .انتخاب اثار جهت شــرکت در بخش سراسرنمای
دوســاالنه طی ۲مرحله انجام می شود که امار ارســال کنندگان در این گزارش اعالم شد و مرحله
انتخاب نهایی هنرمندان ،پس از مرحله داوری ،از سوی دبیرخانه اطالع رسانی خواهد شد و پذیرش
اثر در این مرحله به معنای راهیابی اثر به نمایشــگاه بخش سراسرنمای دوساالنه نیست .اثار رسیده
به دبیرخانه این دوره از دوســاالنه در اختیار هیئت انتخاب قرار گرفته و انها از ۲۰تا ۲۴خرداد ماه
جاری به صورت فردی اثار را انتخاب کرده و در روزهای ۲۵و ۲۶خرداد به صورت حضوری و با رای
جمعی اثار را برای حضور در این رویداد در محل موسســه توســعه هنرهای تجسمی معاصر انتخاب
خواهند کــرد .انجمن هنرمندان نقاش ایران با حمایت اداره کل هنرهای تجســمی وزارت فرهنگ
و ارشــاد اسالمی و با همکاری موسسه توسعه هنرهای تجســمی معاصر بخش «سراسرنما» نهمین
دوساالنه ملی نقاشی ایران را در شهریورماه ۱۴۰۰به مدت یک ماه برگزار خواهد کرد .نهمین دوره
این رویداد در ســه بخش «سراســرنما» (« ،)panoramaگفت وگو» ( )forumو «کیوریتوریال»
( )curatorialبرگزار خواهد شد .اعضای هیات انتخاب این دوره از دوساالنه نقاشی عبارتند از :فرح
اصولی ،علیرضا ادم بکان ،فریدون امیدی ،بهزاد حاتم ،داریوش حسینی ،رزیتا شرف جهان ،علی نصیر.
دبیر یازدهمین جشنواره بین المللی مد و لباس فجر با
حکم معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشــاد اسالمی
منصوب شد.
ســیدمحمدمجتبی حســینی ،معاون امــور هنری و
رئیــس کارگروه ســاماندهی مد و لبــاس در حکمی
صدیقه پاک بین را به عنوان دبیر یازدهمین جشــنواره
بین المللــی مــد و لباس فجر منصوب کــرد .در حکم
معــاون امور هنری برای پاک بین امده اســت« :بنا به
پیشــنهاد دبیر محترم کارگروه ساماندهی مد و لباس
و با توجه به ســوابق و تجربیات ارزشمند سرکارعالی،
به موجب این حکم به عنوان دبیر یازدهمین جشنواره
بین المللی مد و لباس فجر منصوب می شوید.
بــا عنایت به ضــرورت بهره گیــری از همه ظرفیت
هــای موجــود و مرتبط و نیــز اهمیت بــه کارگیری
تــوان هنرمنــدان طــراح ،کارشناســان ،متخصصان،
انجمن ها ،نهادها ،دســتگاههای اجرایی ،موسســات و
تولیدکننــدگان ،در زمینه های مختلف بویژه امیختن
هنر ارزشــمند طراحی لباس با باورهای دینی و ایجاد
زمینه مناســب برای تولید اثــار منطبق با ارزش ها و
هنجارهــای اجتماعــی و فرهنگی از طریــق برگزاری
یازدهمین جشــنواره بین المللی مد و لباس فجر ،الزم
اســت از طریق برپایی نشست ها ،جمع اوری سوابق و
اطالعات ،اخذ پیشــنهادها ،انطباق با مقررات و ضوابط
جشنواره اقدام مقتضی به عمل اورید ».صدیقه پاک بین
از هفتمین دوره تاکنون دبیر جشنواره بین المللی مد و
لباس فجر است.
چرا درخواست ازسرگیری برگزاری کنسرت ها ،به جایی نمی رسد؟
نرگس کیانی
۱۲فروردین بود که اعالم شد طبق مصوبه ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا ،سینما و تئاتر از گروه شغلی
۳به ۲منتقل شد ه است تا با این تغییر ،فعالیت این دو حوزه در شهرهای دارای شرایط نارنجی بالمانع
شود .هرچند در این میان نامی از جابه جایی موسیقی میان گروه های شغلی نبود اما با تغییر وضعیت
ن از سوی همان ستاد اعالم شد ،کلیه مشاغل گروه
کرونایی شهر تهران از نارنجی به قرمز که ۱۶فروردی
۲نیز مشمول تعطیلی کامل شدند تا عمر خوشحالی فعاالن سینما و تئاتر از برخورداری از امکان فعالیت
در شرایط نارنجی ،به یک هفته هم قد ندهد .یک ماه بعد و در ۱۸اردیبهشت بود که بار دیگر خبر امد
سالن هایسینمامی توانندمیزبانتماشاگرانشوندوتئاتری هاهممی توانندرویصحنهبروندوحاالتیتر
اَمریِ «نباید از بازگشایی ها ترسید» بود که در پس ظاه ِر امرانه اش ،درخواست می کرد این هنرمندان برای
عادی نشــان دادن شــرایط پا پیش بگذارند .ان چه موجب تعجب است این است که نام موسیقی و
هنرمندانش ،نه در ۱۲فروردین و هنگام جابه جایی دیگر اهالی هنر میان گروه های شغلی ،شنیده شد،
نه در ۱۸اردیبهشت که وضعیت از قرمز به نارنجی تغییر پیدا کرد و اجازه بازگشایی سالن های سینما و
تئاتر صادر شد و نه امروز ،در نیمه دوم خرداد ۲۱ .۱۴۰۰اردیبهشت ۱۴۰۰بود که خبر امد سیدمجتبی
حسینی ،معاون امور هنری وزیر فرهنگ وارشاد اسالمی پس از مکاتبه اسفند ۱۳۹۹با ستاد ملی مدیریت
بیماری کرونا برای قرار گرفتن اجراهای موســیقی در گروه شــغلی ۲و از ســرگیری ان با رعایت با
پروتکل های بهداشتی ،مجددا با رییس کمیته امنیتی ،اجتماعی و انتظامی این ستاد مکاتبه کرده است.
او در دومین نامه اش که باز هم بی پاسخ ماند چنین نوشت« :عطف به نامه قبلی مبنی بر تجدیدنظر در
گروه بندی مشاغل و پیرو جلسه کارگروه کارشناسی کمیته امنیتی ،اجتماعی و انتظامی ستاد ملی
مدیریت بیماری کرونا درباره قرار گرفتن سینما و تئاتر در گروه ۲مشاغل به اگاهی می رساند ،بسیاری از
اجراهای صحنه ای موسیقی در گونه های ردیف دستگاهی ،نواحی و کالسیک در سالن های کوچک و
معموال با مخاطبان محدود برگزار می شــود و از نظر رعایت پروتکل های بهداشــتی و تعداد محدود
نمایش فیلم مشابهت دارد و مقتضی
تماشاگران با استفاده از درصدی از ظرفیت سالن با اجرای تئاتر و
ِ
است در گروه ۲مشاغل قرار بگیرد تا امکان برگزاری این گونه اجراها با رعایت پروتکل های بهداشتی میسر
شود ».در نبود جوابی رسمی برای این نامه ،حال سوال بی جواب این است که ایا اهالی موسیقی اجازه
روی صحنه رفتن ندارند؟ و اگر چنین است چرا اهالی سینما و تئاتر از چنین اجازه ای برخوردارند؟ سوال
بی جواب دیگر این که ایا ان ها خود مایل به روی صحنه رفتن نیستند چون از خسارات مادی و معنوی
اجرا در سالنی خالی از تماشاگر می هراسند و به همین دلیل است که شاهد تعطیلی کنسرت ها هستیم؟
سوالی که نمود عینی اش واکنش تهیه کنندگان و شرکت های برگزارکننده کنسرت ها و صاحبان سالن ها
در سال ۱۳۹۹به برقراری اجازه از سرگیری برگزاری کنسرت ها بود .زمانی که قرار شد صاحبان سالن ها،
۵۰درصد هزینه اجرا را از تهیه کنندگان دریافت کنند و نه صددرصد ان را و تهیه کنندگان هم بی باال
بردن قیمت بلیت از ۵۰درصد ظرفیت مجاز سالن بهره ببرند .اتفاقی که رخ نداد چون پیشاپیش مشخص
بود که اورده مالی ان بسیار کمتر از پیش است .ظاهرا به نظر می رسد که دست در دست دادن این دو
وجه ،ماجرایی را رقم زده اســت که چشم انداز تیر ه و تارش چیزی جز خاموش شدن صدای موسیقی
نیست .ان چه در ادامه می خوانید حاصل گفت وگویی است با (به ترتیب حروف الفبا) حمیدرضا عاطفی
(رئیس کانون پژوهشگران خانه موسیقی و مدیر اجرایی این نهاد صنفی) ،علی مغازه ای (پژوهشگر ،مولف،
محقق و منتقد موسیقی با تمرکز بر موسیقی نواحی) و علیرضا میرعلینقی (مورخ ،محقق ،پژوهشگر،
روزنامه نگار و منتقد موسیقی) که تحلیل شان از وضعیت فعلی را ارائه می کنند .حمیدرضا عاطفی با بیان
این که به عقیده او برای یافتن پاسخ این سوال باید با تهیه کنندگان و برگزارکنندگان کنسرت ها صحبت
کرد،می گوید«:گمانمی کنممسائلاقتصادیاستکهمانعازسرگیریبرگزاریکنسرت هامی شود.چرا
کهاستفادهازتنها ۵۰درصدظرفیتسالن هاپاسخگویهزینه هایتمام شدهاجراییککنسرتازجمله
اجاره ســالن ،دستمزد گروه و ...نیست و من این را ،مهم ترین عامل خاموشی چراغ سالن های اجرای
کنسرت می دانم .تا ان جا که من مطلعم صدور مجوز برگزاری کنسرت با مشکلی مواجه نیست مگر نبود
تقاضا ،یعنی متقاضی برگزاری کنسرتی نیست که بخواهد مجوزی برایش صادر شود ».او با تشریح دالیل
این عدم وجود تقاضا ،توضیح می دهد« :دست اندرکاران موسیقی پاپ به این دلیل که می دانند با برگزاری
کنسرت در چنین شرایطی ،اورده مالی شان علی رغم افزایش بیش از پیش هزینه ها ،نیمی از ان چه
پیش تر بود هم نخواهد شد رغبتی به درخواست صدور مجوز ندارند .اهالی موسیقی کالسیک ،سنتی،
نواحی و ...هم که می دانند پیش از این نیز تعداد مخاطبانشان در قیاس با موسیقی پاپ ،کمتر بوده است،
توان تحمل خسارات مادی و معنوی روی صحنه رفتن در سالنی با تعداد انگشت شمار تماشاگر را در خود
نمی بینند و در نتیجه پا پیش نمی گذارند ».علی مغازه ای در جواب همین سوال ،توضیح می دهد« :وزارت
فرهنگ وارشاد اسالمی و معاونت هنری که در حال رایزنی برای رفع محدودیت های برگزاری کنسرت
هســتند از موضع «خواهش» وارد شــده اند .در حالی که رفــع محدودیت ،مرد جنگنده می خواهد.
محدودیت هایی که از سوی عده ای اعمال می شود که مخالف موسیقی اند و خود را در قبال تماشاگران
کنسرت ها ملزم به امربه معروف و نهی ازمنکر و برخورد پلیسی می دانند و ظاهرا عیدشان روزی است که
شاهد سینه دیوار گذاشتن سازها و تیراندازی به ان ها باشند .به عقیده من افرادی که اکنون در حوزه
موسیقی تصمیم گیری می کنند عالقه مندند کار را به اعدام سازها بکشانند ».او با بیان این که «وزارت
فرهنگ وارشاد اسالمی از دید من بدهکار مردم است و باید بدهی خود را بپردازد» ،ادامه می دهد« :بدهی
این وزارتخانه به مردم ،دفاع از موسیقی است و نه نوشتن یک نامه از سوی معاون هنری به ستاد ملی
مدیریت بیماری کرونا .معاونی که کارش را به چند مشاور کارنابلد و ناالیق سپرده است که اساسا در این
حدوحدود نیستند و صرفا برای رضایت مدیران باالدستی شان ،در راه محدود کردن و نه گشودن ،گام
برمی دارند .از سوی دیگر اهالی موسیقی یک نهاد صنفی قدرتمند به معنای واقعی کلمه ندارند تا پیگیر
دریافت طلب شان از این وزارتخانه باشد و در واقع حقوقی که متولیان نهاد صنفی فعلی ،بابت جایگاه شان
در دستگاه دولت دریافت می کنند به ان ها اجازه نمی دهد که از هنرمندان دفاع کنند .نهاد صنفی زمانی
می تواند از هنرمند دفاع کند که دستش در سفره دولت نباشد و با ان ،منافع مشترک نداشته باشد .پس
به عقیده من ،کارکرد نهادهای صنفی مانند خانه موسیقی تنها ارام کردن جامعه هنری با کارهای ایذایی
است ».علیرضا میرعلینقی در پاسخ به این سوال که به نظر او علت عدم ازسرگیری برگزاری کنسرت ها
چیست ،می گوید« :پاســخ دادن به این سوال دشوار است و برای شخص من اسباب تعجب .یاداوری
می کنم که اقبال مردم ما به کنسرت های موسیقی همواره بیش از سالن های سینما و تئاتر بود .چراکه
زمینه تخلیه انرژی در کنسرت موسیقی را بسیار بیش از سالن سینما و تئاتر می دیدند .از سوی دیگر
سینما رفتن و به خصوص به تماشای تئاتر نشستن را بیش از تماشای کنسرت ،عملی روشنفکرانه و همراه
با پیش اگاهی محسوب می کردند و در حوزه موسیقی تنها اقلیتی بودند که با چنین رویکردی به تماشای
یک کنسرت می نشستند و برای عده کثیری بیش از هر چیز ،جنبه تفریحی داشت و مفری برای تخلیه
انرژی و به دســت اوردن ارامش و شادی بود .این جنبه تراپی پررنگ کنسرت های موسیقی موجب
می شــود از خود بپرسم چرا در حالی که ســالن های سینما و تئاتر بازند ،مطالبه ای برای ازسرگیری
کنسرت ها وجود ندارد؟! به نظر من که تخصصم تحقیق وپژوهش در جنبه های گوناگون تاریخ اجتماعی
موســیقی ایران است ،این اتفاق یکی از جالب توجه ترین وقایع این حوزه است و معتقدم باید تیمی
تحقیقاتی متشکل از اکادمیسین ها به بررسی ان بپردازند و من نمی توانم پاسخی منطقی برایش بیابم
مگر از همان طریقی که اشاره کردم ».او با طرح این پرسش که «می دانید چرا می گویم نمی توانم پاسخی
منطقی برای این پرسش بیابم؟» ،می افزاید« :چون اگر پاسخ ما به این سوال این باشد که به علت شیوع
کروناست که کنسرتی برگزار نمی شود .نافی اش می شود این که پس چه طور سالن های تئاتر و سینما باز
است؟! اگر بگوییم به این دلیل است که تقاضایی از سوی مردم وجود ندارد و در نتیجه َعرضه ای هم
صورت نمی گیرد ،می توان پرسید پس بر سر ان صف های طویل و ساعت ها انتظار برای ورود به سالن های
کنسرت که پیش از این شاهدش بودیم چه امده است؟! پس منطق ماجرا چیست؟! برای من جالب است
که مردم مان هم چه قدر زود به هر وضعیتی عادت می کنند ،به گونه ای که نمی توان باور کرد کسانی که
اکنون هیچ درخواســتی برای ازسرگیری کنسرت های موسیقی ندارند ،همان کسانی بودند که برای
خریدنبلیت،شبپشتدرسالنمی خوابیدند».میرعلینقیدرپایاناینبخشازصحبت هایش،توضیح
می دهد« :من گمان می کنم هر دو عامل یعنی عدم موافقت ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا با انتقال
استقبال
اهالی موسیقی از گروه شغلی ۳به ۲برای فراهم شدن شرایط روی صحنه رفتن شان و عدم
ِ
بینندگان کار مطلع اند ،دست به دست یکدیگر داده است تا
نندگان کار که از وضعیت بغرنج اقتصادی
ُک
ِ
ِ
شاید چنین وضعی باشیم .در همه جای دنیا و در همه مقاطع تاریخ ،این اقتصاد است که تعیین تکلیف
می کند و نمی توان از مخاطبی که تا پیش از این با بلیت فالن هزار تومانی به تماشای کنسرت می نشسته
است ،خواست که اکنون مبلغی چندین برابر ان را که برگزارکنندگان برای ضرر نکردن و نه حتی سود
کردن ،تعیین کرده اند ،پای تماشای همان کنسرت بریزد .این هم خواب و خیالی بیش نیست که دولت
دست کم برای مدتی ،برای موسیقیدانان جدی ،نه همه ان ها ،سوبسیدی تعریف کند و توقع داشتن ان
مانند توقع باریدن تگرگ در کویر است ».میرعلینقی با اشاره به این که یکی از نکاتی که در این میان به
ذهنش می رسد کوچک ترشدن سفره های مردم و کاهش سهم موسیقی از سبد هزینه خانواده ها است،
می افزاید« :به هر حال قیمت بلیت کنسرت های موسیقی بیش از سینما و تئاتر بود و شاید گرفتاری مردم
در تنگناهای معیشتی ان ها را وادار به حذف این هزینه ملموس کرده است .هزینه ملموس چیزی است
که شما با پرداختش ،احساس کنید بخشی از ان چه را داشتید مصرف کردید .این احساس هنگام خرید
بلیت سینما و تئاتر چندان شکل نمی گیرد اما متاسفانه هنگام خرید بلیت کنسرت موسیقی و کتاب به
اوج می رسد و گمان نمی کنم بتوان راه چاره ای برایش پیدا کرد چراکه نه می توان سطح درامد مردم را
افزایش و نه می توان هزینه تولید تمام شــده این محصوالت فرهنگی را کاهــش داد ».گرداورنده و
تنظیم کننده کتاب «موسیقی نامه وزیری» (مجموعه مقاله ها ،مصاحبه ها ،سخنرانی ها و قلم اندازی های
پراکنده از استاد علینقی وزیری) با اشاره به بخشی از این کتاب ،ادامه می دهد« :این نکته را هم فراموش
نکنیم که این جاست که تفاوت فرهنگ ها عیان می شود .کلنل علینقی خان وزیری می گوید در زمان
جنگ جهانی اول در برلین ،مردم عادی به واسطه فقر عمومی هر دو شبانه روز یعنی هر ۴۸ساعت یک
وعده غذا می خوردند و زارونزار بودند اما هفته ای سه بار رفتن به سالن موسیقی برای تماشای کنسرت و
تئاتر را ترک نمی کردند! ان ها مردمی بودند دوستدار فرهنگ و هواخواه ان در هر شرایطی .به این دلیل
اســت که معتقدم در ان چه رخ می دهد ،خواست مردم نیز دخیل است و اگر حاکمیت تصمیمی
می گیرد ،خواست مردم نیز چه خود بدانند و چه ندانند بر این تصمیم موثر است ».او با بیان این که
«برگزاری کنســرت های انالین ،نکته دیگری اســت که بر عدم ازسرگیری کنسرت در سالن های
موسیقی موثر می دانمش» ،توضیح می دهد« :من از ابتدا جزو مخالفان این اتفاق بودم و می دانستم
اگر مخاطب به تماشای کنسرت موسیقی از خانه ،در شرایطی که همه اجزای ان را تحت کنترل دارد
و طبیعتا نیازی به رعایت اداب رفتن به سالن کنسرت ،در ان نیست ،نیازی به رفت وامد و بودن در
مسیر ندارد و امکان تماشا با هزینه ای کمتر را فراهم می کند ،عادت کند نمی توان از او انتظار داشت
بار دیگر به شیوه قبل برگردد اما متاسفانه بسیاری از موسیقی دانان ما ،منافع کوتاه مدت را به قصد
گذران روز بر برنامه ریزی برای اینده ترجیح دادند و به ان چه شــنیدند وقعی نگذاشــتند ».اشاره
ســیدمجتبی حســینی در نامه مورخ ۲۱اردیبهشت خطاب به رییس کمیته امنیتی ،اجتماعی و
انتظامی ســتاد ملی مدیریت بیماری کرونا به این که «بسیاری از اجراهای صحنه ای موسیقی در
گونه های ردیف دســتگاهی ،نواحی و کالسیک در سالن های کوچک و معموالً با مخاطبان محدود
برگزار می شود و از نظر رعایت پروتکل های بهداشتی و تعداد محدود تماشاگران با استفاده از درصدی
نمایش فیلم مشابهت دارد و مقتضی است در گروه ۲مشاغل قرار
از ظرفیت سالن با اجرای تئاتر و
ِ
بگیرد تا امکان برگزاری این گونه اجراها با رعایت پروتکل های بهداشتی میسر شود ».موجب طرح این
سوال می شود که ایا بی میلی دست اندرکاران موسیقی پاپ به برگزاری کنسرت با علم به این که استفاده
از تنها ۵۰درصد ظرفیت ســالن ها ،اورده مالی شــان را کاهش می دهد ،موجب شده است که اساسا
ازسرگیری برگزاری کنسرت به عنوان یک مطالبه جدی مطرح نشود؟ صفحه 4